Ważniejsze miejsca: kapliczka stojąca na miejscu jego śmierci przy Drodze pod Reglami.
Bibliografia: Długołęcka-Pinkwart L., Pinkwart M., 1994; Radwańska-Paryska Z., Paryski W.H., 1995. [MK]
Urodził się 15 sierpnia 1850 roku w Zakopanem. Popularnie zwany Bartusiem. Muzykant góralski, przewodnik tatrzański, cieśla. Od wczesnej młodości grał na skrzypcach, szybko stając się najwybitniejszym góralskim prymistą swego pokolenia. Twórca oryginalnych nut – melodii góralskich. Jego grę podziwiali i jego muzykę zapisywali m.in. Ignacy Jan Paderewski, Stanisław Mierczyński, Adolf Chybiński, Juliusz Zborowski i Karol Szymanowski. Harnasie Szymanowskiego i Album tatrzańskie Paderewskiego powstały dzięki inspiracji jego muzyką. W 1925 roku wraz z rodzinną muzyką (kapelą) grał w Paryżu podczas Światowej Wystawy Sztuki Dekoracyjnej.
Od 1878 roku był przewodnikiem tatrzańskim, pierwszą klasę uzyskał w roku 1892. Często, wraz z innymi muzykantami, towarzyszył doktorowi Tytusowi Chałubińskiemu podczas jego wycieczek w góry. Jako przewodnik towarzyszył Janowi Grzegorzewskiemu, gdy ten dokonywał pierwszego zimowego przejściaprzez Zawrat do Morskiego Oka (1894). Był strażnikiem przyrody, budował ścieżki turystyczne, prowadził przez szereg lat schronisko w Roztoce. Był tytularnym wydawcą pisma Grzegorzewskiego „Goniec Tatrzański”.
Zmarł na Drodze pod Reglami, wracając z wesela do domu w Kościelisku 1 maja 1926 roku.
Wybitnymi skrzypkami byli również jego syn Jan (1879–1958) i wnuk Władysław (1914–1993). Jest patronem zakopiańskiego zespołu góralskiego.
