Ważniejsze miejsca: Dworzec Tatrzański, willa „Albatros” przy ul Sienkiewicza 22.
Bibliografia: Radwańska-Paryska Z., Paryski W. H., 1995; Pinkwart M., Długołęcka-Pinkwart L., 2006; Słama B., Szatkowski W., 2016. [ZM]
Urodził się 11 grudnia 1882 roku w Płocku. Był z zawodu murarzem, ale przede wszystkim wybitnym narciarzem, taternikiem i ratownikiem górskim. W 1905 roku zamieszkał w Zakopanem pracując jako majster murarski, m.in. przy budowie schroniska „Murowaniec” na Hali Gąsienicowej (1921–1925).
Po Tatrach chodził latem i zimą. W zimie dokonał m.in. pierwszych wejść na szczyty: Zadni i Pośredni Granat (1908), Mnich (1910), Zadni Mnich (1910), Małą Buczynową Turnię (1910) i Rohacze (1911). Jego udziałem były też pierwsze letnie wejścia północną granią Żabiego Mnicha (1910) i północnym kominem na Wyżnią Żabią Przełęcz (1912). Jednak największą sławę zyskał zdobywając w lecie południową ścianę Zamarłej Turni w 1910 roku. Wspinał się także w Alpach, m.in. w towarzystwie Rafała Malczewskiego oraz Aleksandra i Kazimierza Schielów.
Uprawiał też narciarstwo, zarówno sportowe (już w 1910 r. brał udział w zawodach w biegu seniorów, zdobywając drugie miejsce), jak i turystyczne (w 1926 r. z Kazimierzem Schiele przebył jednego dnia szesnastogodzinną trasę z Zakopanego, poprzez Halę Gorycznkową, Kasprowy Wierch, Wrota Chałubińskiego, Morskie Oko, Opalone, Dolinę Pięciu Stawów Polskich, Zawrat do Zakopanego).
Był jednym z pierwszych członków TOPR-u, m.in. w wyprawie na Mały Jaworowy Szczyt po Stanisława Szulakiewicza (1910), czy po Birkenmajera na Galerię Gankową (1933).
W latach 1914–1917 służy ł w Legionach (I pułk ułanów I Brygady) w plutonie dowodzonym przez Mariusza Zaruskiego. W marcu 1940 roku aresztowany został przez Niemców i osadzony w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu, a po ewakuacji w Dachau w Bawarii. Zmarł 29 kwietnia 1945 roku w miesiąc po uwolnieniu.
