Miejsca związane z Janem Krzeptowskim-Sabałą: dom rodzinny na Starych Krzeptówkach; pomnik dr Tytusa Chałubińskiego i Sabały na rogu ulic Chałubińskiego i Zamoyskiego; grób na Starym Cmentarzu przy ulicy Kościeliskiej

Bibliografia: Wójcik W. A., 2010. [ZM]

Urodził się 26 stycznia 1809 roku w Zakopanem. Myśliwy, gawędziarz i muzykant ludowy. Pochodził z rodu Gąsieniców. W młodości ponoć zbójował. Z pewnością brał udział w powstaniu chochołowskim w 1846 roku. Słynny polowac, czyli myśliwy i kłusownik. Polował przede wszystkim na kozice i niedźwiedzie. Muzykant – grał na złóbcokach, zwanych też gęślami, czyli prymitywnych ludowych skrzypcach. Był autorem melodii – nut, które weszły do tradycyjnej muzyki podhalańskiej.

Towarzysz górskich wypraw i zakopiańskich pobytów doktora Tytusa Chałubińskiego. Jego opowieści spisali dla potomności m. in. Wojciech Brzega, Henryk Sienkiewicz, Andrzej Stopka i Stanisław Witkiewicz. Pisał o nim Kazimierz Przerwa-Tetmajer.

Po ujęciu przewodnictwa tatrzańskiego w ramy organizacyjne, za swoje zasługi otrzymał honorową przewodnicką „blachę”. Dzięki Henrykowi Sienkiewiczowi i jego Sabałowej bajce został najbardziej znanym polskim góralem na świecie. W 1891 roku, obok Heleny Modrzejewskiej, był ojcem chrzestnym Stanisława Ignacego Witkiewicza.

Zmarł 8 grudnia 1894 roku. Pochowany na Starym Cmentarzu.

Galeria zdjęć