Ważniejsze miejsca: Muzeum Tatrzańskie przy ul. Krupówki 10, grób na Starym Cmentarzu.

Bibliografia: Zdebski J., 1986; Długołęcka-Pinkwart L., Pinkwart M., 1994; Radwańska-Paryska Z., Paryski W. H., 1995; Moździerz Z., 2005; Pinkwart M., Długołęcka-Pinkart L., 2006; Pinkwart M., 2007; Maciejewski S., 2014. [ZM]

Urodził się 8 kwietnia 1888 roku we Lwowie. Był językoznawcą (studia na UJ, 1912), etnografem, historykiem Podhala i Tatr, autorem licznych prac naukowych i popularno-naukowych z tych dziedzin.

Był nauczycielem w gimnazjum nowotarskim (1913–1920), w  redaktorem „Gazety Podhalańskiej” w Nowym Targu (1918–1920). Od 1 stycznia 1922 roku był kustoszem działu etnograficznego , a następnie (do śmierci) dyrektorem Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem. W 1955 roku, mimo nieobronionego doktoratu, otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego.

Był pionierem w stosowaniu fonografu do utrwalania muzyki, pieśni i gwary podhalańskiej, do których namówił go Bronisław Malinowski (1914–1916). Dziejami Podhala i Tatr zajmował się w bardzo szerokim zakresie. W latach kierowania Muzeum Tatrzańskim, ułatwiał naukowcom z różnych dziedzin prowadzenie badań w Tatrach i na Podtatrzu. Angażował się też sprawy spisko-orawskie, ochronę przyrody tatrzańskiej, popularyzacja wiedzy o Tatrach, życie kulturalne Zakopanego itp.

Zmarł 15 czerwca 1965 roku i został pochowany na Starym Cmentarzu przy ul. Kościeliskiej. W przedsionku Muzeum Tatrzańskiego odsłonięto w 1966 roku tablicę poświęconą jego pamięci. Ulicę biegnącą koło Muzeum Tatrzańskiego nazwano ulicą Juliusza Zborowskiego.

Galeria zdjęć