Maciej Gąsienica – Sieczka

Urodził się 3 kwietnia 1824 roku w Zakopanem. Przewodnik tatrzański, myśliwy, strażnik przyrody. Będąc myśliwym, znakomicie poznał Tatry, a jako przewodnik chodził z turystami jeszcze przed ujęciem przewodnictwa w ramy organizacyjne. Był też górnikiem w kopalniach tatrzańskich. W 1876 roku wraz z Jędrzejem Walą, został zatrudniony jako strażnik przyrody w Tatrach.

Był najwybitniejszym przewodnikiem tatrzańskim swojej epoki. Prowadził w Tatry wielu znanych badaczy, turystów i taterników m.in.: Eugeniusza Janotę, księdza Józefa Stolarczyka, Adama Asnyka, Tytusa Chałubińskiego, Walerego Eljasza, Leopolda Świerza, Helenę Modrzejewską i Marię Konopnicką. Dokonał pierwszych wejść m.in. na Świnicę, Mięguszowiecki Szczyt, Jastrzębią Turnię, Szatana. Jego pierwsze wejście na Mnicha nad Morskim Okiem, w towarzystwie Jana Gwalberta Pawlikowskiego w roku 1879 lub 1880, uważa się za wydarzenie przełomowe w historii turystyki tatrzańskiej i początek taternictwa.

Przez wiele lat chodził z turystami po całych Tatrach, a oni w licznych publikacjach wspominali go jako znakomitego przewodnika i kompana. Adam Asnyk poświęcił mu znany wiersz Maciejowi Sieczce przewodnikowi w Zakopanem (1879). Asnyk oraz Seweryn Goszczyński, gdy przyjeżdżali do Zakopanego, zatrzymywali się u niego w domu. Wychował grono następców w przewodnickim fachu, a legendarny Klimek Bachleda uważał się za jego ucznia.

O wybitnych umiejętnościach przewodnickich Sieczki tak pisał jego stały klient – Jan Gwalbert Pawlikowski:

Gdy jednak trzeba było szczególny jakiś taternicki rozwiązać problem, zdarzało się, że rozkładano obóz i posyłano do Zakopanego po Macieja Sieczkę […]. Można by go przyrównać do artysty niepraktycznego w życiu i niezaradnego w domu, który rośnie dopiero przy swej sztuce. Maciek był jakby jakimś produktem turni.

Zmarł w Zakopanem 25 września 1897 roku. Upamiętnia go szereg nazw topograficznych w masywie Granatów. Jest patronem Koła Przewodników Tatrzańskich Oddziału PTTK w Krakowie.