Ważniejsze miejsca: c.k. Szkoła Zawodowa Przemysłu Drzewnego, willa „Barabaszówka” przy ul. Chramcówki 34c.

Bibliografia: Czarnocka K., Bartnicka-Górska H., 1979; Pinkwart M., Zdebski J., 1988; Długołęcka-Pinkwart L., Pinkwart M., 1994; Radwańska-Paryska, Paryski W. H., 1995; Pinkwart M., Długołęcka-Pinkwart L., 2006; Szatkowski W., Słama B., 2016. [ZM]

Pierwszy polski dyrektor c.k. Szkoły Zawodowej Przemysłu Drzewnego urodził się w Bochni 7 maja 1857 roku. Był malarzem, architektem i pedagogiem. Studiował w Wyższej Szkole Realnej i Instytucie Technicznym w Krakowie, na Wydziale Architektury Politechniki Wiedeńskiej oraz w Kunstgewerbeschule, gdzie kontynuował studia artystyczne rozpoczęte w Krakowie. W latach 1884–1901 uczył rysunku w Miejskiej Szkole Modelowania i Rysunków przy Muzeum Techniczno-Przemysłowym w Krakowie. W 1901 roku przeniósł się do Zakopanego. Został następcą Edgara Kovátsa na stanowisku dyrektora c.k. Szkoły Zawodowej Przemysłu Drzewnego w Zakopanem i kierował nią do chwili przejścia na emeryturę w 1922 roku. Dzięki niemu w programie nauczania szkoły znalazł się styl zakopiański w wersji witkiewiczowskiej.

Do Zakopanego przyjeżdżał od 1877 roku. Był jednym z pierwszych polskich narciarzy i zagorzałym propagatorem tego sportu. W zimie 1894 roku odbył z Janem Fischerem wycieczkę narciarską do Czarnego Stawu Gąsienicowego – wyczyn ten uznawany jest za początek narciarstwa w Tatrach. W 1903 roku wszedł na nartach na Przełęcz pod Kopą Kondracką, a w 1905 roku na Kondracką Kopę i Małołączniak. W 1907 roku, wraz z Mieczysławem Karłowiczem i Mariuszem Zaruskim, założył Zakopiański Oddział Narciarzy Towarzystwa Tatrzańskiego (późniejsza Sekcja Narciarska TT). Był autorem Wspomnień narciarza (1914).

Malował i wystawiał obrazy w latach 1883–1926 w Krakowie, Warszawie i Zakopanem. Zainteresowanie sztuką ludową oraz zabytkami na Podhalu, Spiszu i Orawie zaowocowało czteroczęściową publikacją pt. Sztuka ludowa na Podhalu, która ukazała się w latach 1928–1932. Zmarł w Zakopanem 23 października 1949 roku.

Wanda Gentil-Tippenhauer wspominała:

Z Barabaszowej szkoły wywiedli swój  żywot narciarski uczniowie: Zdyb, Lesiecki, Bednarski. Bractwo to młode i niefrasobliwe mieszkało razem, zajmując pokoik z werandą w domu, który stał tam, gdzie z Krupówek odchodził droga na zakopiański rynek. [Gentil-Tippenhauer W., Zieliński S., 1961, s. 13]

Galeria zdjęć