Ważniejsze miejsca: Sanatorium Nauczycielskie na Ciągłówce, willa „Szumna” przy ul. Polnej 3, dawna Szkoła Przemysłu Drzewnego przy ul. Krupówki 8.

Bibliografia: Krygowski W., 1947; Rachwał J., 1976; Kenarowa H., 1978; Zdebski J., 1986; Paryski W. H., 1974; Radwańska-Paryska Z., Paryski W. H., 1995; Pinkwart M., Długołęcka-Pinkwart L., 2006. [ZM]

Urodził się 10 października 1892 roku w Piotrowie (Petryłów k. Tarnopola). Był artystą malarzem, uczeniem Apolinarego Kotowicza, oraz grafikiem, fotografikiem, literatem i działaczem społecznem.

W Zakopanem zamieszkał w 1923 roku, gdzie początkowo uczył w szkole podstawowej. Od 1925 roku był kierownikiem Nauczycielskiego Domu Zdrowia przy ul. Grunwaldzkiej, a następnie dyrektorem Sanatorium Nauczycielskiego na Ciągłówce. W latach 1938–1939 wybudował sobie willę drewnianą na Gładkiem (proj. Stefan Meyer). Był aktywnym działaczem Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Brał udział w badaniu jaskiń tatrzańskich z Tadeuszem i Stefanem Zwolińskimi. Tematem jego prac malarskich, graficznych i fotograficznych były przede wszystkim Tatry. W okresie okupacji był nauczycielem w Zawodowej Szkole Sztuki Góralskiej (wcześniej Szkoła Przemysłu Drzewnego) i pod wpływem Stanisława Gąsienicy Sobczaka Johyma, zainteresował się ceramiką artystyczną.

Wydał też tom opowiadań podhalańsko-tatrzańskich pt. Ludzie z gór (Warszawa 1939; Kraków 1959) oraz książeczkę dla młodzieży Dunajcowe wody (Warszawa 1939). Zmarł 4 grudnia 1943 roku i został pochowany na Nowym Cmentarzu przy ul. Nowotarskiej. W 1946 roku trumnę przeniesiono na Stary Cmentarz przy ul. Kościeliskiej.

W 1958 roku w willi „Szumna” (obecnie Polna 3) Muzeum Tatrzańskie zorganizowało Punkt Muzealny im. Tadeusza Malickiego z wystawą jego dzieł: malarstwo, grafika, ceramika, nie wydane utwory literackie. Na życzenie rodziny wystawę po jakimś czasie zlikwidowano.

Galeria zdjęć