Ważniejsze miejsca: Wielka Krokiew przy ul. Piłsudskiego i Bronisława Czecha, „Biały Dom” przy ul. Sienkiewicza 12b, dom dra Nowotnego na Kotelnicy, grób na Starym Cmentarzu przy ul. Kościeliskiej.

Bibliografia: Długołęcka-Pinkwart L., Pinkwart M., 1994; Radwańska-Paryska Z., Paryski W. H., 1995; Hanaka A., 2003; Długołęcka-Pinkwart L., 2006; Moździerz Z., 2013b. [ZM]

Syn Tadeusza Stryjeńskiego urodził 19 stycznia [nie 15 listopada!] 1887 roku w Krakowie. Architekt (Politechnika w Zurychu, 1907–1912), rzeźbiarz i grafik (Écol des Beaux-Arts w Paryżu, 1913), dyrektor Szkoły Przemysłu Drzewnego (1922–1927), współtwórca sukcesu polskiej sztuki dekoracyjnej na wystawie światowej w Paryżu w 1925 roku, społecznik.

W Zakopanem zamieszkał w 1922 roku, po wygraniu konkursu na plan regulacji Zakopanego, który opracował w latach 1924–1927. Ponadto wykonał plan Parceli Urzędniczych, realizowany od 1924 roku. Był inicjatorem i projektantem (wraz z inż. Sellestroem) skoczni narciarskiej na Wielkiej Krokwii (924–1925). Wspólnie ze Stefanem Meyerem i Marianem Wimmerem utworzył biuro projektowe, które m.in. opracowało projekt na „Biały Dom” przy ul. Sienkiewicza (1924–1925). Ponadto był autorem projektów następujących budynków: domu dra Nowotnego na Kotelnicy (1927), wnętrza schroniska „Murowaniec” na Hali Gąsienicowej (1925), schroniska w Dolinie Pięciu Stawów Polskich (1927–1932), mauzoleum Jana Kasprowicza na Harendzie (1927–1933), willi „Bożydar” przy ul. Jagiellońskiej 24 (1928), willi „Monte” przy ul. Ogrodowej 1 (1926–1927).

Zmarł 21 grudnia w 1932 roku w Krakowie [nie w Warszawie!]. Tymczasowo został pochowany w grobowcu rodzinnym w Krakowie, następnie 27 kwietnia 1933 roku, zgodnie z jego życzeniem, trumnę przeniesiono na Stary Cmentarz na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem, gdzie spoczął twarzą ku Tatrom.

Galeria zdjęć