Ważniejsze miejsca: kamienica Zwolińskich przy ul. Krupówki 37, dawny Grand-Hotel „Stamary” przy ul. Kościuszki 19, willa „Wołodyjówka” przy ul. Sienkiewicza 4, pensjonat „Sanato” przy ul. Wierchowej 3, murowany budynek „Księżówki” przy al. Przewodników Tatrzańskich 2, Łaźnie Miejskie przy ul. Staszica 13, pensjonat „Radowid” przy ul. Sienkiewicza 3, willa „Myszka” przy ul. Kościuszki 16, murowany budynek „Sokoła” przy ul. Orkana 2.

Bibliografia: Długołęcka-Pinkwart L., 1994, Tondos B., 2002; Pinkwart M., Długołęcka-Pinkwart L., 2006; Moździerz Z., 2013b. [ZM]

Urodził się 13 marca 1874 roku w Rdzawie koło Bochni. Architekt i budowniczy, kolekcjoner dzieł sztuki, działacz społeczny.

W Zakopanem zamieszkał w 1902 roku i zamieszkał w kamienicy Leonarda Zwolińskiego przy ul. Krupówki. Po otrzymaniu koncesji budowlanej w 1903 roku rozpoczął aktywną działalność projektową i budowlaną. Według własnych projektów wybudował m.in. willę „Konradówka” przy ul. Brzozowej (1903), Hotel „Stamary” Marii Budziszewskiej przy ul. Kościuszki (1904, 1912–1922), pocztę przy ul. Krupówki (1904–1905), dom Ochotnickich przy ul. Kościuszki 12 (1906), drewniany budynek „Sokoła” przy Rynku (1909), Hotel-pensjonat „Warszawianka” przy ul. Jagiellońskiej (1910), hotel „Sport” Karpowicza przy ul. Krupówki (1911), willę „Wołodyjówka” przy ul. Sienkiewicza 4 (1912), pensjonat „Sanato” Aleksandra Rumińskiego na zboczach Antałówki (1912–1915), murowany budynek „Księżówki” przy drodze do Kuźnic (1913), Dom Wycieczkowy im. ks. J. Stolarczyka przy ul. Chałubińskiego (1921), Łaźnie Miejskie w parku (1921–1922), pensjonat „Radowid” Jana Wróblewskiego przy ul. Sienkiewicza (1925), willę „Myszka” Marii i Ignacego Szczeniowskich przy ul. Kościuszki (1928–1929), murowany budynek „Sokoła” przy ul. Orkana (1929).

Ponadto wybudował kilka obiektów wg projektów innych architektów, m.in. klasztor Sióstr Służebnic Serca Jezusowego na Łukaszówkach (1905–1906, proj. Stanisław Majerski), który trzy lata później rozbudował wg projektu własnego (1909), willę dra Różeckiego przy ul. Kościuszki 11 (1912–1913, proj. F. Mączyński), Szpital Miejski na Ciągłówce (1918–1922, proj. A. Kamieniobrodzki). Należał do najwierniejszych zwolenników Stanisława Witkiewicza, stając w obronie stylu zakopiańskiego jeszcze w okresie międzywojennym (Budownictwo w Zakopanem. „ABC” 1927, nr 25; Ratujmy urok Zakopanego. „Kurier Poznański” 1929, nr 431; W obronie stylu zakopiańskiego. „Zakopane” 1930, nr 38, 49; W obronie stylu zakopiańskiego. „Kurier Warszawski” 1931, nr 117; W sprawie stylu podhalańskiego. „Gazeta Podhalańska” 1931, nr 51; W sprawie stylu zakopiańskiego. „Kurier Warszawski” 1932, nr 266; 1933, nr 323; Ruch nowoczesny i styl zakopiański – walka ze szpetotą w budownictwie. „Warszawski Dziennik Narodowy” 1936, nr 124). Efektem jego działalności publicystycznej była przygotowana do druku książka pt. Styl zakopiański w drzewie i w murze (Zakopane 1939, szczotka).

Zakopane opuścił w 1949 roku. Zmarł w Podlipiu 19 października 1950 roku i pochowany został na tamtejszy cmentarzu.

Galeria zdjęć