Miejsca związane z Wandą Gentil-Tippenhauer: dom na Uboczy; grób na Starym Cmentarzu przy ulicy Kościeliskiej
Bibliografia: Radwańska-Paryska Z., Paryski W.H., 1995; Gentil-Tippenhauer W., Zieliński S., 1961, Szpilka K., 2011. [MK]
Urodziła się 13 stycznia 1899 roku w Port-au-Prince na Haiti. Po mężu Widigierowa, przyjaciele mówili na nią Ruda. Malarka, narciarka, pisarka. Po ukończeniu szkoły średniej w Szwajcarii i studiach w Niemczech w czasie pierwszej wojny światowej przyjechała do Warszawy, gdzie studiowa na ASP.
W Zakopanem pojawiła się w połowie lat dwudziestych i odtąd bywała tu regularnie. Intensywnie uprawiała turystykę i narciarstwo, głównie w towarzystwie Józefa Oppenheima.
Wystawiała od roku 1921. Zajmowała się akwarelą, malarstwem olejnym, na szkle, sztuką dekoracyjną. Wojnę spędziła głównie w Warszawie. W Zakopanem wybudowała dom na Uboczy, w którym po powstaniu warszawskim zamieszkała na stałe.
Działała w zakopiańskim oddziale Związku Polskich Artystów Plastyków, z ramienia Cepelii i Zakopiańskich Warsztatów Wzorcowych zajmowała się twórcami ludowymi, wiosną malowała swoje ulubione krokusy. Tak pisała o niej Anna Micińska:
W ciepłych podmuchach pierwszego wiosennego halnego widziało się Ją z okna schodzącą po błotnistej ścieżce. W starych narciarskich spodniach – grube wełniane skarpetki wywinięte na buty, między połami wyświechtanej kurteczki przebłyskujący sznur wielkich szlifowanych bursztynów. Spod góralskiej czapeczki „wyrabianej” w gwiazdy wymykały się promienie bursztynowych (doprawdy, trudno je było nazwać inaczej) włosów, spiętych na karku w wielki węzeł.
Publikowała w „Wierchach” i „Polskiej Sztuce Ludowej”. Wraz ze Stanisławem Zielińskim opublikowała w 1961 roku kultową dziś książkę W stronę Pysznej. W maszynopisie pozostaje zbiór jej wspomnień, częściowo wykorzystanych w książce, zatytułowanych SOS w Tatrach.
Zmarła w Zakopanem 12 sierpnia 1965 roku.
