Maria Witkiewiczowa

Żona Stanisława Witkiewicza i matka Stanisława Ignacego, Maria z Pietrzkiewiczów, urodziła się 21 stycznia 1853 roku w Tryszkach na Litwie. Studiowała w Warszawskim Instytucie Muzycznym (teorię muzyki i kompozycję pod kierunkiem Władysława Żeleńskiego, grę na fortepianie w klasie Rudolfa Strobla), który ukończyła w 1872 roku. Nauczycielka muzyki, opublikowała Elementarz muzyczny (Kraków 1894). Po przeniesieniu do Zakopanego rodziny Witkiewiczów w czerwcu 1890 roku uczyła muzyki w Szkole Pracy Domowej Kobiet w Kuźnicach, prowadzonej przez Jadwigę Zamoyską. Udzielała również prywatnych lekcji muzyki oraz prowadziła pierwszy w Zakopanem chór. W latach 1894–1896 prowadziła pierwsze w Zakopanem kółko śpiewacze przy Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”. W latach 1912–1930 prowadziła pensjonaty w dzierżawionych w Zakopanem willach: „Nosal” na Bystrem (1912–1915), „Wawel” przy ul. Krupówki (1915–1921), „Tatry” przy ul. Chramcówki, obecnie Do Samków (1921–1925), „Elektron” przy ul. Kościuszki (1925–1926), „Zośka” przy ul. Krupówki (1925–1930). W 1927 roku otrzymała od Rady Ministrów dożywotnią rentę.

Pensjonaty prowadzone przez Marią Witkiewiczową były miejscem zamieszkania Stanisława Ignacego, który był z matką silnie związany emocjonalnie. Ostatnim miejscem wspólnego zamieszkania była willa „Olma” przy ul. Zamoyskiego (1930–1931). Zmarła 3 grudnia 1931 roku i pochowana została na Starym Cmentarzu przy ul. Kościeliskiej.