Ważniejsze miejsca: willa „Ornak” przy ul. Grunwaldzkiej 20.
Bibliografia: Radwańska-Paryska Z., Paryski W. H., 1995. [ZM]
Jeden z pięciu synów leśnika Stanisława Sokołowskiego sen. Lekarz (UJ 1926, dr), taternik, alpinista, działacz ochrony przyrody.
W latach 1917–1918 służył w armii austriackiej na froncie w Albanii, w 1918 roku uczestniczył w obronie Lwowa, potem był w Wojsku Polskim do 1921 roku.
Taternictwo uprawiał głównie w pierwszych latach okresu międzywojennego i należał wtedy do czołowych taterników. Po Tatrach chodził często w towarzystwie swego brata Mariana. Dokonał szeregu pierwszych wejść, np.: północną ścianą Koziego Wierchu (1921), lewą częścią wschodniej ściany Mięguszowieckiego Szczytu (1924), północno-zachodnim żebrem Zasłonistej Turni (1924), a w zimie m.in. na Żabiego Mnicha (1925). Wspinał się też w Alpach (1934).
Od 1934 pisał często o sprawach ochrony przyrody tatrzańskiej (Park Narodowy Tatrzański a turystyka górska. „Głos Narodu” 1934, nr 49; Dotychczasowy bilans walki o Tatrzański Park Narodowy. „Czas” 1934, nr 64; Dlaczego zwalczamy projekt kolei linowej w Tatrach. „Polska Zbrojna” 1934, nr 123). Także po II wojnie światowej ogłaszał artykuły w obronie przyrody tatrzańskiej przed zagrożeniami.
