Ważniejsze miejsca: dawne Sanatorium Dłuskich w Kościelisku, Sanatorium „Odrodzenie” na Gładkiem (obecnie Samodzielny Publiczny Szpital Specjalistyczny Chorób Płuc im. dra O. Sokołowskiego), willa „Sokołówka przy ul. Makuszyńskiego 9, grób żony na Nowym Cmentarzu przy ul. Nowotarskiej.

Bibliografia: Talewski R., 1985; Długołęcka-Pinkwart L., Pinkwart M., 1994; Pinkwart M., Długołęcka-Pinkwart L., 2006. [ZM]

Urodził się w Kazaniu 1882 roku [podawany jest też rok 1885 – Talewski R., 1985; „PSB”]. Lekarz (studia rozpoczął w Kazaniu, a ukończył w 1907 r. w Dorpacie) i społecznik. Podczas I wojny światowej przyjechał do Zakopanego i pracował początkowo jako asystent w Sanatorium Dłuskich, a potem naczelny lekarz tamże (1918–1920). Następnie prowadził prywatną praktykę (1920–1928), był konsultantem wojskowego sanatorium w Kościelisku (1928–1939) oraz dyrektorem Sanatorium „Odrodzenie” (1934–1940). Wysiedlony w 1940 roku z Zakopanego zamieszkał w Warszawie, gdzie pracował w Szpitalu Wolskim. Został zamordowany przez Niemców podczas powstania warszawskiego 4 sierpnia 1944 roku.

W 1950 roku nazwano jego imieniem Sanatorium „Odrodzenie” (tablica pamiątkowa), w 1969 roku uczczono dwudziestą piątą rocznicę jego śmierci tablicą z jego wypowiedzią, a w 1974 roku, z okazji trzydziestej rocznicy jego śmierci, odsłonięto popiersie dłuta krakowskiego artysty rzeźbiarza Józefa Marka. Tablicę pamiątkową umieszczono także na mogile jego żony na Nowym Cmentarzu przy ul. Nowotarskiej.

Galeria zdjęć