Bronisław Piłsudski

Brat Józefa Piłsudskiego, urodził się 2 listopada 1866 roku w Zółowie na Wileńszczyźnie. Był etnografem i muzeolog.

W 1887 roku, w czasie studiów prawniczych na uniwersytecie w Petersburgu, został oskarżony o udział w organizowaniu zamachu na cara Aleksandra III i skazany na 15 lat katorgi na Sachalinie. Przebywał tam od 1887 do 1905 roku, z przerwą w latach 1899–1903, gdy pracował jako kustosz w muzeum we Władywostoku. Na Sachalinie prowadził badania etnograficzne nad Ajnami i inymi ludami. W 1905 roku wyjechał do Japonii, a skąd po kilku miesiącach, przez Amerykę, wrócił do Polski i zamieszkał w Galicji – we Lwowie (1907–1011).

W Zakopanem mieszkał w latach 1911–1914 w willi „Korniłowiczówka” na Bystrem. Z jego inicjatywy powstała Sekcja Ludoznawcza Towarzystwa Tatrzańskiego (1911), w której był jednym z najbardziej aktywnych członków. Współpracował blisko z Towarzystwem Muzeum Tatrzańskiego, będąc w latach 1912–1913 sekretarzem jego zarządu. Porządkował też zbiory etnograficzne Muzeum Tatrzańskiego i zabiegał o ich wzbogacenie. W 1913 roku opracował obszerny memoriał dotyczący urządzenia działu ludoznawczego w budowanym gmachu. Był również inicjatorem wydawania „Rocznika Podhalańskiego”.

W 1914 roku wyjechał z Zakopanego do Szwajcarii, a potem do Francji. Zginął śmiercią samobójczą 17 maja 1918 roku, rzucając się w Paryżu w fale Sekwany. 21 października 2000 roku, na Starym Cmentarzu na Pęksowym Brzyzku, poświęcono jego symboliczną mogiłę.