Karol Kłosowski

Karol Kłosowski urodził się 1 lutego 1882 roku w Piłatkowicach województwie tarnopolskim. Był artystą-malarzem (choć studiował także rzeźbę) oraz wieloletnim nauczycielem Szkole Koronkarskiej. Uczył się c.k. Szkole Zawodowej Przemysłu Drzewnego w Zakopanem (1896–1901), a następnie w Państwowej Szkole Artystyczno-Przemysłowej w Krakowie (1901–1902), potem na wydziale rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu (1902–1904), a w końcu na wydziale malarskim krakowskiej ASP (1904–1907).

W 1907 roku zamieszkał w Zakopanem w „Sobczakówce” przy ul. Kościeliskiej. W tym samym roku poślubił właścielką domu Katarzynę Gąsienicę Sobczak (1856–1915), którą znał jeszcze ze swojego pierwszego pobytu w Zakopanem. Katarzyna Kłosowska była znacznie od niego starsza i urodziła się w Zakopanem w 1856 roku. Na przełomie XIX i XX wieku była znaną pod Giewontem poetką góralską, ale piszącą głównie językiem literackim. Fragmenty jej wierszy przytoczyła Zofia Urbanowska w swej książce pt. Róża bez kolców (Warszawa 1903). Zmarła 18 grudnia 1915 roku i została pochowana na Nowym Cmentarzu przy ul. Nowotarskiej.

W 1909 roku był Karol Kłosowski jednym z założycieli i następnie członkiem zarządu Towarzystwa „Sztuka Podhalańska”. Był długoletnim nauczycielem w Szkole Koronkarskiej, w której uczył rysunku i kompozycji (1912–1932), a także projektantem wzorów koronek, m.in. z motywami roślin tatrzańskich, jak szarotka i dziewięćsił. Kłosowski rozbudował „Sobczakówkę” i zmienił jej nazwę na „Cicha”. Bogatą dekorację snycerską willi wykonał samodzielnie, wykorzystując swoje rzeźbiarskie wykształcenie.

W twórczości malarskiej i graficznej artysty dominują portrety i pejzaże tatrzańskie wykonywane różnymi technikami (olej, pastel, rysunek węglem, kredką i sangwiną). W latach 1919–1923 jego ilustracje zdobiły czasopismo „Wianki”.

Z drugiego małżeństwa z Jadwigą Marusińską miał dwoje dzieci – córkę Helenę i syna Bronisława. Zmarł 4 lutego 1971 roku w Zakopanem i został pochowany na Starym Cmentarzu przy ul. Kościeliskiej.