Ważniejsze miejsca: Stary Kościółek pod wezwaniem św. Klemensa (obecnie pw. Matki Boskiej Częstochowskiej przy ul. Kościeliskiej); Stary Cmentarz na Pęksowym Brzyzku; Nowy Kościół pw. św. Rodziny (obecnie pw. Najświętszej Rodziny) przy Krupówkach; budynki przy ul. Nowotarskiej 4 oraz Chałubińskiego 31 (tzw. Księdzówka)

Bibliografia: Stolarczyk J., 1914–1922, 1984, 1986; Hoesick F., 1922, s. 91–173; Bendyk J., 1998, s. 63–74; Pinkwart M, 2016; Wnuk W., 1968, s. 139–155; Wójcik W. A., 1998, s. 75–88. [ZM]

Pierwszy zakopiański pleban urodził się 12 lutego 1816 roku we wsi Wysoka koło Jordanowa. Ukończył Gimnazjum oo. Pijarów w Podolińcu, a w roku 1842, w Tarnowie, został wyświęcony na kapłana. W latach 1842–1843 był aplikantem w Makowie Podhalańskim, a następnie, do marca 1847 roku, katechetą w Nowym Targu. W kwietniu tegoż roku został wikarym w katedrze tarnowskiej. Dwudziestego dziewiątego listopada 1847 roku został instytuowany, a 6 stycznia 1848 instalowany jako pierwszy proboszcz w Zakopanem. Pełnił tę funkcję przez czterdzieści pięć lat, od początku prowadząc kronikę parafii, wydaną drukiem pt. Kronika Parafii Zakopiańskiej (1848-1890) („Rocznik Podhalański” T. 1: 1914–1921, oraz wydania z 1984 i 1986 w opracowaniu Macieja Pinkwarta). Zawiera ona cenne informacje dotyczące dziejów Zakopanego, a także sporo ciekawych danych z Tatr.

Po dwóch latach sprawowania funkcji proboszcza rozbudował drewniany kościół, jednak jego największą zasługą było doprowadzenie do poszanowania zasad moralnych i szerzenie oświaty wśród mieszkańców Zakopanego. Przyjaźnił się z doktorem Tytusem Chałubińskim, który wspierał jego działalność duszpasterską. W 1876 roku ofiarował on projekt nowego murowanego kościoła, autorstwa warszawskiego architekta Józefa Piusa Dziekońskiego, dzięki czemu rok później można było rozpocząć budowę świątyni.

Ksiądz Stolarczyk chętnie chodził na wycieczki w Tatry, czym przyczynił się do rozwoju turystyki górskiej. Wraz  z góralskimi przewodnikami wszedł  na wiele tatrzańskich szczytów – m.in. ok. 1865 roku z Wojciechem Ślimakiem dokonał pierwszego przejścia szlaku wiodącego od Czarnego Stawu nad Morskim Okiem na Rysy.

Ksiądz cieszył się ogromnym autorytetem zarówno wśród parafian, jak i przyjeżdżających do Zakopanego gości. Był dla nich informatorem, doradcą i autorytetem w sprawach góralszczyzny i Tatr.

Gdy odszedł, Włodzimierz Wnuk pisał:

Umarł ksiądz Józef Stolarczyk 6 lipca 1893 r. w 77 roku życia. W czasie pogrzebu „lud zanosił się od płaczu, żegnając z niekłamanym żalem swego plebana na wieki (Wnuk W., 1968, s. 155).

Ks. Stolarczyk to jedna z „legendowych postaci zakopiańskich”.

Galeria zdjęć