Ważniejsze miejsca: willa „Witkiewiczówka” na Antałówce 9.
Bibliografia: Chruzimska-Uhera K., 2013; Witkiewicz-Schiele E., 2016. [ZM]
Córka starszego brata Stanisława Witkiewicza – Jana, siostra architekta Jana Witkiewicza-Koszczyca, urodziła się w 1883 roku. Matka, Anna z Łopacińskich zmarła w połogu, a wychowaniem dwuletniego Janka i malutkiej Niuni (później nazywaną głównie Dziudzią) zajęła się Maria (Mary) Witkiewiczówna, niezamężna siostra Jana i Stanisława Witkiewiczów. Na początku XX wieku studiowała rzeźbę w Ecole des Beaux Arts w Paryżu, uczyła się również w Krakowie, korzystając z prywatnych lekcji udzielanych przez profesorów w pracowniach Akademii Sztuk Pięknych.
W 1904 roku zamieszkała wraz z ciotką, Marią (Mary) Witkiewiczówną w wybudowanej dla niej przez ojca, wg projektu brata, willi „Na Antołówce” (od 1933 r., po zamieszkaniu Witkacego, „Witkiewiczówka”), gdzie mieszkała aż do śmierci ciotki, a więc do końca czerwca 1940 roku. W willi na poddaszu miała swoją pracownię rzeźbiarską. Powstały tam liczne rzeźby artystki, a także projektowane przez nią suknie w stylu zakopiańskim oraz interesujące wyroby z wytłaczanej i barwionej skóry (m.in. okładki książek autorstwa stryja Stanisława Witkiewicza).
Artystka uczestniczyła eksponowała swoje rzeźby od 1921 roku, m.in. uczestniczyła w wystawie Towarzystwa „Sztuka Podhalańska” w Zakopanem w 1921 roku. Od 1925 roku była członkiem rzeczywistym Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, brała też udział w Dorocznych Salonach TZSP, eksponując gipsowe studia portretowe. Zmarła w Warszawie w 1962 roku.
