Władysław Matlakowski

Urodził się 19 listopada 1850 roku w Warce koło Warszawy. Był lekarzem chirurgiem, badaczem podhalańskiego budownictwa i sztuki ludowej, pisarzem i tłumaczem z języka angielskiego. Jako chirurg pracował w szpitalach warszawskich zyskując uznanie w środowisku lekarskim i wśród pacjentów. Opublikował też kilkadziesiąt prac w zakresie medycyny. Groźny rozwój gruźlicy płuc zmusił go do porzucenia pracy zawodowej.

Na kurację wyjeżdżał od 1878 roku do różnych miejscowości klimatycznych, a od 1884 roku w rejon Tatr, odwiedzając też Zakopane, gdzie od jesieni 1891 do wiosny 1893 roku mieszkał niemal na stałe, m.in. w 1892 roku w chałupie Teresy Soboniowej przy ul. Kasprusie (obecnie nr 15). Od roku 1886 rozpoczął badania nad podhalańskim budownictwem i sztuką ludową. Rezultatem tych studiów były dwa fundamentalne dzieła: Budownictwo ludowe na Podhalu (Kraków 1892) oraz wydane pośmiertnie Zdobienie i sprzęt ludu polskiego na Podhalu (Warszawa 1901). W Zakopanem pracował też nad przekładem dramatu Williama Shakespeara pt. Hamlet – królewic duński (Warszawa 1894)

W Zakopanem Matlakowski utrzymywał bliskie kontakty m.in.: z Tytusem Chałubińskim, Marią i Bronisławem Dembowskim, Zygmuntem Gnatowskim oraz Stanisławem Witkiewiczem. Zmarł 26 czerwca 1895 roku Zbijewie na Kujawach, a pochowany w Chodczu. Został upamiętniony w Zakopanem m.in. zegarem w wieży kościoła św. Rodziny (obecnie Najświętszej Rodziny) przy ul. Krupówki, ufundowanym w 1899 roku przez żonem Julię Matlakowską, tablicą umieszczoną w 1971 roku na domu przy ul. Kasprusie 15 (wewnątrz zachowane malowidło wykonane przez Matlakowskiego), a w 1976 roku, z okazji setnej rocznicy powstania Szkoły Snycerskiej (od 1885 r. c.k. Szkoły Zawodowej Przemysłu Drzewnego), kontynuującemu jej tradycje Zespołowi Szkół Zawodowych, nadano imię Władysława Matlakowskiego.